"Pax"

Seria: -

Autor: Sara Pennypacker

Wydawnictwo: IUVI

Moja ocena: 10/10

Pamiętając, jak bardzo zakochałam się w historii "Małego Księcia", nie mogłam się doczekać chwili by sięgnąć po jego "następcę". Kolejną książkę, której niesamowici bohaterowie i wspaniała fabuła uczy, co ważne jest w życiu.

Odkąd Peter uratował osieroconego liska, on i Pax byli nierozłączni. Pewnego dnia dzieje się jednak coś, czego Peter nigdy by się nie spodziewał: jego ojciec idzie do wojska i chłopiec musi się przeprowadzić do dziadka, którego słabo zna i raczej nie lubi (ze wzajemnością) – a lisa wypuścić do lasu. Jednak już pierwszej nocy Peter wymyka się z domu dziadka i wyrusza do swojego, oddalonego o 500 kilometrów, liska. Lis w tym czasie musi się nauczyć, jak przetrwać w dzikim lesie, i na nowo odkryć świat ludzi i zwierząt. Nigdy jednak nie traci nadziei, że jego chłopiec po niego wróci. Czy dwunastolatek dotrze sam do domu? I czy odnajdzie tam Paxa?

(opis wydawnictwa)

Jak już wspomniałam na samym początku - "Pax" porównywany jest do takiego dzieła literatury, jak "Mały Książę". Przez wielu nazywany arcydziełem i nowoczesną klasyką. I myślę, że słusznie, bo naprawdę dawno nie czytałam książki, która wywoływała we mnie tyle emocji na raz - miłości, smutku, radości i przygnębienia. Wszystko to przeplatało się ze sobą, tworząc tę książkę. Tę NIEZWYKŁĄ książkę.

Autorka stworzyła tu naprawdę ciekawą i zaskakującą fabułę. Realia wojny, które zawsze mnie przygnębiały ze względu na to, jak wielu ludzi zginęło, teraz wywoływały we mnie współczucie również wobec zwierząt, o których wcześniej nie myślałam. Uznałam po prostu, że skoro to nie ludzie, to ich nie zabijano. Jednak już po kilku kolejnych rozdziałach chciało mi się płakać. Śmierć kolejnych lisów i innych zwierząt, historia Nastroszonej, a potem jeszcze wypadek Chuderlaka - to utwierdziło mnie w przekonaniu, że wielu ludzi, to zwykłe bestie. Jednak sama historia Petera, który mimo różnych przeciwności losu postawił się i ojcu i dziadkowi, była również bardzo interesująca. Jego relacja z Volą, a także Paxem, była czymś magicznym, czymś, czego nie da się zapomnieć.

Bohaterowie, których wykreowała Pennypacker są niesamowici. Niepewien z początku Peter, w miarę czytania, staje nam się bardzo dojrzałym, jak na swój młody wiek, chłopcem. Wie czego chce i do czego dąży. Silny charakter Voli sprawił, że od samego początku bardzo ją polubiłam - i słusznie. Jej troska o chłopca, miłość, którą go obdarowała i dość straszna przeszłość złożyły się na bardzo ciekawą i dość tajemniczą postać. Natomiast Pax... cóż, tego zwierzaka nie da się nie pokochać! Antagonistyczne postaci - takie, jak ojciec Petera czy jego dziadek, od razu zasiewają w nas takie ziarno odrazy i czegoś w rodzaju niepokoju. Wiadomo, że nic dobrego z ich działań nie wyniknie, są źli i zepsuci, "zarażeni wojną".

Styl pisania autorki i dobór słownictwa są idealne. Nie ma nic niezrozumiałego, a całość czyta się (niestety) bardzo szybko. Ogólnie książka skierowana jest do młodszych odbiorców, jednak myślę, że będzie to przyjemną i dającą do myślenia lekturą również dla starszych czytelników. Dlatego naprawdę nie ma się co tym zrażać.

Podsumowując: myślę, że jest to literatura obowiązkowa dla każdego. Piękna i wzruszająca, łamiąca serce i dająca dużo do myślenia powieść, która na pewno sprawi przyjemność podczas czytania. Ogromnie polecam wszystkim, którzy akurat nie mają czego czytać!

Za egzemplarz do recenzji przeogromnie dziękuję wydawnictwu IUVI!